Ben jij 18 jaar of ouder?

James Worthy brengt ode aan de beugel

Dit is de beugelfles. Plaats je duimen op de hals en druk hard, zo hard dat je je hart in je duimen kan voelen kloppen. En dan volgt de plop. Het startschot, maar tegelijkertijd ook een aandenken aan vroeger. Het geluid van een opa die een wijsvinger in zijn wang laat ploppen. Het geluid van een hart dat breekt of vlinders die ontpoppen.   

De fles is groen als festivalgras. Je favoriete band in een tent. De vlekken in je shirt zijn geen vlekken, maar herinneringen. De band zingt de liedjes die je al miljoenen keer hebt geluisterd, maar die nooit zullen wennen. Je draait ze niet grijs, nee, hoe vaak je de nummers ook luistert, ze blijven groen. Groen als de fles. Groener dan de zonnebloemstengels van Van Gogh.

Luister naar de plop. Luister naar het startschot dat ook het einde van iets kan betekenen. Open iets nieuws of sluit iets af. Proost op dat wat blijft of op dat wat nooit is gekomen.

Maar hoe mooi de fles ook is en hoe kunstzinnig de beugel ook blijft, het gaat om wat er in de fles zit. Dat wat borrelt. Dat wat schuimt. Dat wat bitterzoet en goudgeel is. Dat wat nooit hoeft te veranderen of met de tijd mee hoeft te gaan, omdat het al meer dan 400 jaar rustig voorloopt. 

Proef karakter. Proef toewijding. Proef het vuur van vakmanschap.

En als de fles op is, fluister dan alsjeblieft iets in de lege fles. Fluister iets in het festivalgrasgroene glas. Een wens, een geheim, een liefdesverklaring, een herinnering of wat dan ook, en als alle woorden in de fles zitten, wil ik dat je de beugel weer sluit. Plaats nu je duimen op de hals. Als het goed is, voel je nu je hart in de fles kloppen. Voel je dat? Zo voelt dat wat jou uniek maakt. Zo voelt karakter.

Blijf jezelf, je bent weergaloos. Blijf voorgoed jezelf en blijf de beugel recht doen.

-James Worthy-